THE WAY OF THE STONE 2003.
Project for kinetic outdoor sculpture. Steel, cables, cut-off block of a building, propellers with gear units, motors. Proposed dimensions 700x1400x1400 cm.
Master plan for the University of Ulster will change probably the outfit of the buildings. This is good opportunity to underline the process and symbolically put focus on it. According to the revitalization I would like to propose project that refers somehow to the process. “The Way of the Stone” is the project where I would like to use cut off block of a building or best fragment of real facade of some of refurbished buildings. That piece would be suspended on aircraft cables among three steel poles with wind turbines on top of each of them. The block will be hung on three cables which lead to the tops of the poles and then further to the system of gear units which are powered by small wind turbines (1-3 kWh). The object walks slowly in the air, mostly up and down, but also in other directions within the limited area among the poles. When the block is lifted up to the some highest points, then the clutches are released and the suspended object is moving in an opposite way. (It could be considered version when block after reverse would be dropped to the ground rapidly and afterwards the process starts again. Here the whole process would get more entropic character because block would deteriorate gradually.) The direction and intensity of object’s movement is unpredictable, because it depends on the force and direction of the wind. The energy of propellers would power small generators, equipped with electromagnetic clutches, in order that it could be possible to change the course of the movement of the suspended object. The whole installation wouldn’t block drivers view while approaching the roundabout. Also it would be interesting for drivers to observe the process of changing the position of suspended object when they drive back and forth the same way. On jpgs you can find a version of suspended object where the old block with letters informing that here The Ulster University is located; I mean that block with letters standing on crossroads until now. In another version of the project we could use quite a big fragment of a building (let suppose some part of a corner of a building) that would be leaned on a ground with one side and moved by power of the wind around the vertical axle. I can prepare technical solution for this version.
A STATEMENT ABOUT THE PROPOSED ARTWORK
Justification of the Project
Northern Ireland and Europe in general are in a process of a rapid change now so the issue of time would be valuable to carry on. In fact we are always in a process of flux so so called history happens here and now – whatever it will be.
It is important to keep alive any original cultural value that had been produced. Respect to the past is an issue of European culture. The issue differs very distinctively European way of thinking about culture in compare to US for example. Usually we only want to see smiling face of civilization growth. But there is also the dark side: trashing the world, unnecessary exploitation, political and cultural deterioration of some regions of the world but also concerns with some levels of our culture as well. All these are common factors of entropy. * This idea seems to be important from generally cultural point of view; I think that 60 ties are equally
Important than let’s say 20 ties of XX c. Exchange of cultural outfit happens to be more a matter of fashion than a necessity; it doesn’t has any deeper reasons so often. Art also seems to be a fashion nowadays.
The project refers to one of the most important aspects of human existence - to the question of interaction between man and the natural environment; among other things, it refers to the relation of that what is made by man to that what exists naturally. This is the vital problem for every culture that ever exists upon the earth; it acquires, however, a special dimension for contemporary highly technologically developed societies. Suspended remains as a cultural debris really and symbolically is travelling in space and time. It doesn’t belong to human world anymore. But this happens quite often when we remove some cultural quality. Any example of cultural activity of a man is a cultural adventure that doesn’t need to be removed and put aside. It’s fruitful when cultural facts can coexist as an equally important. Whether modernist architecture or art is better or worse than so called postmodernist one?
City version (The installation is put on the roof of a building)
In case of the realisation on the top of a building, the use of an element made by man (a fragment of a building) is more significant because the man produced element is closer and less impersonal for modern man than any stone found in the natural state. In this case something made by man, to which we usurp a certain right as “belonging to our human world”, once again would come back to Nature, to the human non-existence. The building with the installation on the roof would look like a giant with a kind of “alarm” on the top of its head reminding of its insignificance and temporariness as well as of its being a part of the wider universal unity. This separate part of the building becomes a sort of waste, rubbish which is thrown away beyond our human world as being something useless. This time it happens by our intention; however, the fact is that this separate part wanders in the air as something deprived of its hitherto existing status. It has gained a new one – particles of matter wandering in time and space, eventually drifting towards disintegration (and breaking up indeed, because this block after the collapse to the ground, could slowly fall to pieces). What also is important is the fact that we could observe this block against the background of infinity of changing sky. Rising with great effort the block which in the moment of reaching the highest point falls down rapidly (and the whole process starts again) could refer to the myth of Sisyphus, however obviously, the element of human intention accompanying the action is here replaced by the wind’s energy – impersonal Nature, which in this way creates predestination, fate (Tao – the way), for our separate fragment of matter. A common element of this projects is the probabilistic factor. The forces of nature decide what happens to the suspended object, it decide on the direction and intensity of the movement.
Also drivers who will be passing the realization periodically will discover change of the position of the object suspended. The movement of the object will be very slow. Speed when reduced by gear units may be around 5-6 turns per minute so it gives very slow movement of the suspended object.
* The term was used for the first time in the context of visual arts by Robert Smithson.
Author’s Commentary
Is it not funny that the wind affects the direction and speed of the stone’s movement, a heavy block in the air, whose place on the earth is determined by the force of gravity? We have here a real force of nature which decides on the fate of the stone. Nature embodied by the wind and stone, arranged in artistic manner, draws us towards her, as it were, it wins us over to her side.
„DROGA KAMIENIA”, 2003, propozycja na Biennale w Wenecji dla Pawilonu Polskiego.
1. OPIS PROJEKTU
Projekt winien być umieszczony w otwartej przestrzeni.
Na jego potrzeby należałoby wykonać trójwymiarowe odwzorowanie polskiego pawilonu w Wenecji, w skali 1: 2 ( NAJLEPIEJ W SKALI 1: 1) z drewna. Otrzymalibyśmy stosunkowo duży obiekt, który miałby około 10 m długości, 5 m szerokości i 4m wysokości. Jeden z narożników obiektu miałby także odwzorowany fragment wnętrza budynku. Obiekt byłby podwieszony w ten sposób by dolny narożnik znajdował się około 1 m nad ziemią i zwisałby biernie. Odpowiednio wzmocniony narożnik, odcięty od reszty byłby podwieszony pomiędzy trzema masztami w ten sposób, że poruszałby się powoli w pewnej ograniczonej przestrzeni niezależnie od podwieszonej reszty obiektu. Element ten byłby podwieszony na 3 linach, które prowadzą do szczytów masztów a następnie do układów redukcji, które są napędzane niedużymi turbinami wiatrowymi. Dzięki energii wiatru napędzającego turbiny, odcięty fragment byłby podciągany w górę lub opuszczany w dół, ale także wędrowałby na boki, w ramach pewnej przestrzeni pomiędzy masztami. Podwieszony fragment znajdując się w powolnej rotacji zbliża się do reszty makiety to znowu się oddala. Może oprzeć się o nią niebezpiecznie się przechylając.
Gdy zostanie wyciągnięty do pewnego maksymalnego punktu w górze, następuje zwolnienie sprzęgieł i odwrócenie kierunku ruchu.
Kierunek i szybkość poruszania się podwieszonego obiektu jest nieprzewidywalna, gdyż zależy od siły i kierunku wiatru. Dzięki układom redukcyjnym jest to proces powolny, ale postępujący nieustannie, tak, więc jest to układ dynamiczny dla widza.
Po upływie pewnego czasu układ makiety będzie wyglądał odmiennie.
Można by tak pokierować procesem ruchu podwieszonej części, że po osiągnięciu maksymalnego szczytowego punktu do którego może być podciągnięta, po zwolnieniu sprzęgieł elektromagnetycznych, spadałaby raptownie w dół, dekonstruując dużą część obiektu z napisem POLONIA. Następnie proces poruszania się zawieszonego elementu byłby wznowiony od nowa.
* energia turbin napędza małe prądnice, wyposażone w sprzęgła elektromagnetyczne, aby była możliwość odwrócenia kierunku ruchu.
2. UZASADNIENIE PROJEKTU
Projekt dotyczy jednego z najważniejszych aspektów egzystencji ludzkiej, jakim jest kwestia interakcji człowieka ze środowiskiem naturalnym, relacji tego, co wytworzone przez człowieka, do tego, co istnieje naturalnie, tego, co kulturowo zdefiniowane do tego, co znajduje się niejako poza kulturą. Jest to żywotna kwestia dla każdej kultury, szczególnego jednak wymiaru, nabiera dla współczesnych społeczeństw wysoko rozwiniętych technologicznie.
Użycie, jako znaczącego fragmentu budynku, jest prawdopodobnie czymś bliższym i mniej bezosobowym dla współczesnego człowieka, niż np. użycie kamienia znalezionego w stanie naturalnym. W tym przypadku, obiekt wytworzony przez człowieka, do którego uzurpujemy już sobie pewne prawo, jako należącego do naszego ludzkiego świata, ponownie powraca do kulturowego niebytu. Ta oddzielona część budynku, staje się czymś w rodzaju odpadu, śmiecia, wyrzuconego poza nasz ludzki świat, jako coś zbędnego. Jednocześnie zyskuje nowy, częściowo niezdefiniowany status - cząstki materii wędrującej w czasie i przestrzeni. Fragment ten po kilku kolizjach z resztą makiety pawilonu, może nawet ulec rozpadowi. Interesujące jest też to, że możemy go obserwować na tle bezmiaru, zmieniającego się nieba. Podnosząca się mozolnie bryła, może przywoływać mit Syzyfa, jednak oczywiście, element ludzkiej intencji towarzyszącej działaniu, jest tutaj zastąpiony energią wiatru – bezosobowej Natury, która w ten sposób stwarza przeznaczenie, los dla naszego wydzielonego fragmentu materii.
Siła natury, jaką jest wiatr, decyduje o tym, co zdarzy się z podwieszonym obiektem, o jego kierunku poruszania się jak i intensywności ruchu.
Projekt ten bierze w metaforyczny nawias kwestię relacji między zamkniętą przestrzenią budynku a częściowo niezdeterminowaną przestrzenią otwartą, która stanowi dla niej konieczny kontekst.
3. KOMENTARZ ODAUTORSKI
Czy to nie zabawne, że wiatr wpływa na kierunek i szybkość poruszania się ciężkiej bryły w powietrzu, o położeniu, której decyduje siła grawitacji? Mamy tu realną siłę natury, która decyduje o losie podwieszonego fragmentu budynku. Natura uosobiona przez wiatr i podwieszony fragment makiety, zaaranżowana w artystyczny sposób, przyciąga nas ku sobie, niejako przeciąga nas na swoją stronę. Jednocześnie to, co uosabia kulturowe w projekcie, odwzorowanie obiektu noszącego ślady określonego stylu architektonicznego z przeszłości, jest pozostawione w pewnym zawieszeniu, wywołuje refleksję, otwiera pole wyobraźni na to, co jest możliwe.
ADAM KALINOWSKI 2003
* energia turbin napędza małe prądnice, wyposażone w sprzęgła elektromagnetyczne, aby była możliwość odwrócenia kierunku ruchu.
(Dzisiaj stosuje się falowniki; tekst był pisany w 2003)